Elckerlijc

500 jaar lang dacht de witte man Elckerlijc te zijn. Nu moet hij voorgoed sterven.

Een postdramatisch kostuumdrama, een requiem zonder tranen, een rituele roadtrip naar the point of no return.

De Elckerlijc (± 1500) is een Middeleeuws Nederlands oerverhaal, een allegorie over de dood. URLAND grijpt terug naar deze Hollandse klassieker om antwoord te geven op de huidige tijdgeest. De ‘moraliteit’ Elckerlijc is te weinig bekend (en dus onbemind) Nederlands cultureel erfgoed. URLAND wil daar verandering in brengen met een radicale restauratie van dit Nederlandse Dodenboek.

Elckerlijc is iedereen. Iedereen sterft en moet uiteindelijk verantwoording afleggen aan God, of de Natuur, of aan zichzelf… Het stuk herinnert de toeschouwer eraan te sterven, en dus stelt het de hamvraag: hoe te leven? URLAND poogt sinds zijn ontstaan universele verhalen en thema’s op een moderne wijze te vertalen naar het toneel. Maar bestaat er nog wel zoiets als een universeel verhaal? Kunnen we ons anno 2021 nog herkennen in een allegorie?

Het begrip universalisme staat in een nieuw daglicht. De dominantie van het witte, mannelijke perspectief dat verdwijnt is hét belangrijke kantelpunt in onze tijd. Maar ruimte maken is makkelijker gezegd dan gedaan. URLAND in de rol van Elckerlijc vecht tegen zijn eigen moraal van het verhaal en versterkt zich voor deze theatrale afrekening met een troep gastacteurs.

URLAND’s Elckerlijc is een viering van het theater en de taal, en een helse poging de Dood te omhelzen.

‘Och, doot, sidi mi soe bi,
Als icker alder minst op moede!’